Fenomenologie betreft een benadering in de filosofie die is ontstaan op de grens van de 19^e en 20^e eeuw welke zich ten doel stelt het beschrijven en classificeren van het ‘fainomenon’ (verschijnsel). Ofwel gaat het om de werkelijkheid zoals deze verschijnt in concrete ervaring. De beschrijving geschiedt zoveel als mogelijk onafhankelijke van theorieën die de verschijnselen causaal verklaren en vrij van vooronderstellingen die niet ondervraagd zijn. Maar wat is nu exact fenomenologie? Hierop zijn niet alleen diverse antwoorden op mogelijk, maar ook is er wezenlijk verschil tussen het intellectueel verstaan van het fenomenologisch project alsook het begrijpen in het uitoefenen daarvan. Dit is in zeer sterke mate te herleiden uit het werk van Husserl, Heidegger, Satre en Merleau Ponty. In dit artikel wordt uitsluitend geconcentreerd op het werk van Husserl, daar hij ook wel de vader van de ´fenomenologische beweging´ wordt genoemd alsook zijn basisopvatting(en) door menig fenomenologen wordt onderschreven.