Het is december 2006 wanneer ik voor het eerst naar Pakistan moet afreizen. Na onderzoek inzake voorkeur luchtvaartmaatschappij stel ik vast dat een vlucht met PIA alles behalve aan te bevelen is: de Europese luchtvaartautoriteit(en) maken duidelijk dat PIA in Europa blacklisted is vanwege het niet conformeren aan Europese luchtvaartstandaarden. Een reeks aan incidenten en fatalities worden hierbij aangehaald.
Net na mijn constateringen ontvang ik vanuit de Verenigde Staten de melding dat er een vlucht geboekt is van Dubai naar Lahore met PIA. Met man en macht, lichtelijk door paniek gedreven daar ik kamp met vliegangst, probeer ik vervolgens de boeking ongedaan te laten maken en een seat bij Emirates te bemachtigen. Het ongedaan maken van de boeking bij PIA blijkt echter onmogelijk. De laatste beschikbare seat via Emirates weet ik met grote opluchting wel te bemachtigen. Utter waste but better safe than sorry.
Protected: Narc Society [Hardcover – EN]
Protected: Nomair – De les was licht [Hardcover]
Leven en werken vanuit essentie: existentiële reflectie voor professionals
Bij tal van (young) professionals is zichtbaar dat er geworsteld wordt met de verhouding tussen de beroepsmatige functie van de persoon en wie die persoon als mens werkelijk is. Deze disbalans kan grote gevolgen met zich meebrengen, zoals toenemende zingevingsvraagstukken, (zelf)vervreemding, gebrek aan energie en motivatie, spanningen op de werkvloer en burn-outs. Zowel met het oog op het persoonlijke welzijn als in het kader van het professionele functioneren is het daarom zinvol om constructief te onderzoeken wie je als mens bent, door welke waarden je wordt gedreven en wat dit concreet betekent voor jouw professionele functioneren en jouw levensmissie.
Waarom R-OCD niet bestaat [en wat het dan wel is]
Is er sprake van dwangmatig twijfelen over een partner en samenhangende keuzes? Dan noemen we dit R-OCD. Kan je niet meer mee met het tempo van deze maatschappij, heb je existentiële vragen waar je niet uitkomt en ben je langer dan twee weken somber? Het predicaat ‘depressie’ volgt al snel. Veel psychologen zijn ijzersterk in het toekennen van ‘stoornissen’. Overwegend wordt ‘psychische problematiek’ neopositivistisch benaderd, ofwel enkel hetgeen aanvaarden wat zintuiglijk waargenomen en vastgesteld kan worden. Het toekennen van een transcendentale betekenis blijft veelal uit, resulterend in nog grotere problematiek mijns inzien. Te denken valt aan ‘patiënten’ die zich volledig met hetgeen vastgesteld identificeren, als zodanig handelen en met ‘cognitieve trucjes’ feitelijk de symptomen trachten te beheersen c.q te onderdrukken waardoor werkelijke duurzame conversie vaak uitblijft. Terug naar de kern; ik ben van mening dat iets als R-OCD niet bestaat. Het is gewoon geen statische entiteit welke binnen een persoon leeft, en dus mag dat naar mijn idee ook niet zo worden betiteld. De kenmerken zoals die worden weergegeven zijn voorts slechts symptomen die veeleer verband houden met een ´onbegrepen´ onderliggend probleem, waar beperkt aandacht aan wordt geschonken.